Πρώτον, ας διευκρινίσουμε ότι ο τύπος κατακράτησης νερού για τον οποίο μιλάμε δεν είναι το οίδημα της ιατρικής κατάστασης. Ο τύπος κατακράτησης του νερού που μιλάμε εδώ δεν απειλεί τίποτα.

Είναι το στρώμα νερου που καλύπτει την κοιλιά, τους γοφούς και τους μηρούς μας που δεν φαίνεται να εξαφανίζεται ανεξάρτητα από το πόσο λίγο τρώμε ή πόσο ασκούμαστε. Υπάρχουν τρεις κύριες αιτίες αυτού του τύπου κατακράτησης νερού:

  • Αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης. Η κορτιζόλη είναι μια ορμόνη που παράγεται από τα επινεφρίδια σε απόκριση του στρες και των χαμηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Σχεδόν κάθε κύτταρο έχει υποδοχείς για την κορτιζόλη και συνεπώς μπορεί να έχει επιδράσεις στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα στην κατακράτηση υγρών, στον μεταβολισμό των τροφίμων και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Υπό κανονικές συνθήκες, η κορτιζόλη δεν προκαλεί προβλήματα κατακράτησης νερού. Κάτω από ανώμαλες συνθήκες, όμως το κάνει.
  • Ανισορροπίες νατρίου και καλίου. Το νάτριο απορροφάται από τα κύτταρα και φέρνει νερό μαζί του. Έτσι, όταν τρώτε μεγάλες ποσότητες νατρίου, μπορεί να προκαλέσετε την προσωρινή κατακράτηση του νερού από τα κύτταρα μέχρι να εξισορροπηθούν τα επίπεδα των κυτταρικών υγρών. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όταν περιορίζετε την πρόσληψη νατρίου, η κατακράτηση νερού μειώνεται. Το κάλιο διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην αποκατάσταση αυτής της ισορροπίας κυτταρικού υγρού. Ενώ το νάτριο κατακρατά νερό μέσα στα κύτταρα, το κάλιο το απομακρύνει και αυτός είναι ο λόγος που η έρευνα δείχνει ότι ο περιορισμός της πρόσληψης καλίου μπορεί να αυξήσει την κατακράτηση υγρών.
  • Δεν πίνετε αρκετό νερό: Εάν δεν προσλαμβάνετε αρκετό νερό, ο οργανισμός αναγκάζεται να κατακρατήσει το νερό που υπάρχει. Αυτό περιλαμβάνει την απελευθέρωση ορμονών όπως η αλδοστερόνη και η αγγειοπιεστίνη που αυξάνουν την κατακράτηση νερού μέσω διαφόρων μηχανισμών.

Πίσω →