Ακολουθήστε μας στο Instagram
Μελέτες έχουν δείξει ότι η διαστολική υπέρταση υπάρχει στο 30% περίπου των ασθενών με εμφανή υποθυρεοειδισμό. Και ο κίνδυνος διαστολικής υπέρτασης είναι μεγαλύτερος σε ασθενείς άνω των 50 ετών.
Άλλη μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι υπάρχει σημαντικά υψηλότερος επιπολασμός της υπέρτασης σε ασθενείς με υποκλινικό και εμφανή υποθυρεοειδισμό σε σύγκριση με τον πληθυσμό του ευθυρεοειδούς (φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς).
Πώς ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί υπέρταση;
Ο μηχανισμός του πώς ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί υπέρταση δεν είναι πλήρως κατανοητός, αλλά έχουν εμπλακεί αρκετοί παράγοντες. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε:
- Aυξημένη περιφερική αγγειακή αντίσταση είναι η αντίσταση στη ροή του αίματος στα περιφερειακά αρτηριακά αγγεία. Αυτό είναι τυπικά συνάρτηση της διαμέτρου των αιμοφόρων αγγείων και του όγκου του αίματος. Είναι η αντίσταση που πρέπει να ξεπεραστεί για να “σπρώξει” το αίμα μέσα από το κυκλοφορικό σύστημα και να δημιουργήσει ροή.
- Η χαμηλή καρδιακή παροχή είναι μια κατάσταση κατά την οποία η καρδιά δεν αντλεί αρκετό αίμα για να τροφοδοτήσει το σώμα και τους ιστούς με το απαραίτητο οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά.
Πώς αντιμετωπίζεται η υπέρταση;
Η θεραπεία για την πρωτοπαθή υπέρταση εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης και την παρουσία άλλων ιατρικών καταστάσεων.
Η θεραπεία πρώτης γραμμής για την υπέρταση είναι η τροποποίηση του τρόπου ζωής, που συνίσταται στην απώλεια βάρους , τη μείωση της ποσότητας νατρίου στη διατροφή και τη λήψη συμπληρωμάτων καλίου. Άλλες αλλαγές στον τρόπο ζωής που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της υπέρτασης περιλαμβάνουν την τακτική άσκηση, τη διακοπή του καπνίσματος και τον περιορισμό της κατανάλωσης αλκοόλ.
Εάν οι αλλαγές στον τρόπο ζωής δεν επαρκούν για τη διαχείριση της υπέρτασης, μπορεί να συνταγογραφηθούν φάρμακα. Τα κοινά φάρμακα για την υπέρταση περιλαμβάνουν διουρητικά, αναστολείς ΜΕΑ, αναστολείς υποδοχέων αγγειοτενσίνης, αναστολείς διαύλων ασβεστίου και β-αναστολείς. Η επιλογή του φαρμάκου εξαρτάται από το ιατρικό ιστορικό του ατόμου, την ηλικία και άλλους παράγοντες.