Σχέση βιταμίνης D και ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Η βιταμίνη D απορροφάτε εύκολα κατά την πέψη. Περιέχεται σε λιπαρά ψάρια, γαλακτοκομικά προϊόντα, στον κρόκο του αυγού και στο συκώτι. Η ενεργός μορφή της βιταμίνης D σχηματίζεται στο σώμα μετά από μια χημική αντίδραση που γίνεται χάρις στην υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου. Η ημερησία ποσότητα βιταμίνης D που συστήνεται είναι (5mcg) για τα παιδιά και τους περισσότερους ενήλικες, (10 mcg) για άτοµα ηλικίας μεταξύ 50 και 60 ετών, (15 mcg) για άτοµα άνω των 70 ετών που δεν έχουν ικανοποιητική έκθεση στον ήλιο. Τα παιδιά που θηλάζουν είναι δυνατόν να χρειάζονται συµπληρωµατική βιταμίνη D. Η βιταμίνη D σε ψηλές δόσεις είναι τοξική. Για τους λόγους αυτούς δεν πρέπει να λαµβάνονται συµπληρώµατα της βιταμίνης D χωρίς ιατρική συμβουλή. (1)

Η βιταμίνη D, είναι βασικός παράγοντας της ρύθµισης του μεταβολισμού του ασβεστίου και της σύνθεσης των οστών. Και συμβάλει στη ρύθμιση και διαφοροποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Στις αυτοάνοσες ασθένειες, το ανοσοποιητικό σύστημα, παράγει αντισώματα, κύτταρα και άλλους παράγοντες που στρέφονται εναντίον του ιδίου του οργανισμού του ασθενούς και προκαλούν μια μεγάλη ομάδα ασθενειών όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Σε μία έρευνα που μελετήθηκε η σχέση µμεταξύ πρόσληψης βιταμίνης D και ρευματοειδούς αρθρίτιδας συμπεριληφθήκαν 29.368 γυναίκες. Η ηλικία των γυναικών ήταν από 55 έως 69 ετών. Η διάρκεια της έρευνας ήταν περίπου 11 χρόνια. Εξετάστηκε η ποσότητα βιταμίνης D που έπαιρναν διαχρονικά οι γυναίκες µέσω της διατροφής τους. Επίσης λήφθηκε υπ' όψη και η ποσότητα βιταμίνης D που έπαιρναν οι γυναίκες µε συµπληρώµατα διατροφής ή άλλα σκευάσματα. Η αύξηση της πρόσληψης βιταμίνης D τόσο λόγω διατροφής όσο και λόγω συµπληρωµάτων, συσχετιζόταν µε χαμηλότερο κίνδυνο για ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Η πρόσληψη τουλάχιστον (5mcg) βιταμίνης D ημερησίως λόγω διατροφής συσχετιζόταν µε 28% μείωση του κινδύνου για ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Η συµπληρωµατική πρόσληψη βιταμίνης D, τουλάχιστο (10 mcg) ημερησίως, συσχετιζόταν µε µμεγαλύτερη μείωση του κινδύνου για ρευματοειδή αρθρίτιδα, της τάξης του 34%.

Υπήρχε μια τάση χαμηλότερου κινδύνου για αρθρίτιδα λόγω μεγαλύτερης κατανάλωσης γαλακτοκομικών προϊόντων.

Το συµπέρασµα των ερευνητών είναι ότι η µμεγαλύτερη πρόσληψη βιταμίνης D στις ηλικιωμένες γυναίκες, συσχετίζεται µε χαμηλότερο κίνδυνο για ρευματοειδή αρθρίτιδα. Το γεγονός αυτό επιτρέπει τη διατύπωση της υπόθεσης ότι η βιταμίνη D πιθανόν να έχει ένα ρόλο στη ρύθμιση παθολογικών αυτοάνοσων μηχανισμών. Η υπόθεση αυτή θα πρέπει να διερευνηθεί µε περαιτέρω έρευνες που θα επιτρέψουν την κατανόηση του μηχανισμού δράσης της βιταμίνης D στο ανοσοποιητικό σύστημα. (2)

1) Costenbader KH, Feskanich D, Holmes M, Karlson EW, Benito-Garcia E. «Vitamin D intake and risks of systemic lupus erythematosus and rheumatoid arthritis in women». Department of Medicine, Division of Rheumatology, Immunology, and Allergy, Section of Clinical Sciences, Brigham and Women's Hospital, Harvard Medical School, Boston Ann Rheum Dis. 2008 Apr;67(4):530-5. Epub 2007 Jul 31

2) «Vitamin D intake is inversely associated with rheumatoid arthritis: Results from the Iowa Women's Health Study», Arthritis and Rheumatism 2004;50(1):72-77, 9 Ιανουαρίου 2004.