Έχει σχέση η διατροφή με την εμφάνιση προεκλαμψίας;

Ασβέστιο

Τα συμπληρώματα ασβεστίου βοηθούν στην πρόληψη της προεκλαμψίας; Έρευνες έχουν δείξει ότι μεταξύ των γυναικών με χαμηλή πρόσληψη ασβεστίου από τη διατροφή, η λήψη συμπληρωμάτων ασβεστίου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης προεκλαμψίας στο μισό. Το ασβέστιο από τη διατροφή της μητέρας βοηθά να σχηματιστούν τα οστά του αναπτυσσόμενου μωρού. Ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό της εγκυμοσύνης, υπάρχει μεγάλη έλξη από τα αποθέματα ασβεστίου της μητέρας για να βοηθήσει το μωρό της να μεγαλώσει. Τα χαμηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα πυροδοτούν την απελευθέρωση της παραθυρεοειδούς ορμόνης, η οποία βοηθά το σώμα να ελέγξει τα επίπεδα ασβεστίου του. Περισσότερη παραθυρεοειδική ορμόνη αναγκάζει τα οστά να απελευθερώνουν περισσότερο ασβέστιο στο αίμα και στα κύτταρα των λείων μυών των αγγείων, τα οποία αποτελούν ένα σημαντικό μέρος των τοιχωμάτων των αρτηριών του αίματος. Αυτό οδηγεί σε συστολή των αιμοφόρων αγγείων και υψηλή αρτηριακή πίεση.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά τα συμπληρώματα ασβεστίου για έγκυες γυναίκες με χαμηλή πρόσληψη ασβεστίου για να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου προεκλαμψίας.

Βιταμίνη D

Η επαρκής βιταμίνη D μπορεί επίσης να βοηθήσει τους ανθρώπους να λαμβάνουν αρκετό ασβέστιο. Η ενεργή ορμονική μορφή της βιταμίνης D, η καλσιτριόλη, αυξάνει την απορρόφηση του ασβεστίου από το έντερο. Επιπλέον, η βιταμίνη D έχει σημαντικούς ρόλους στην ανάπτυξη του πλακούντα και στη ρύθμιση της φλεγμονής, οι οποίες είναι και οι δύο σημαντικές για την ανάπτυξη της προεκλαμψίας. Η μητρική ανεπάρκεια βιταμίνης D συσχετίστηκε με διπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης προεκλαμψίας.

Μπορεί να εξετάσει το επίπεδο της βιταμίνης D κατά τη διάρκεια της προγεννητικής αιματολογικής σας εξέτασης, είτε διατρέχετε είτε όχι κίνδυνο για προεκλαμψία.

Σίδηρος (και ο ρόλος της αναιμίας)

Ο επαρκής σίδηρος είναι κρίσιμος στην εγκυμοσύνη, αλλά ορισμένες μορφές σιδήρου μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα του σώματος και την επένδυση των αιμοφόρων αγγείων. Ο σίδηρος είναι μέρος της αιμοσφαιρίνης, η οποία απαιτείται για τα ερυθρά αιμοσφαίρια να μεταφέρουν οξυγόνο. Τόσο τα χαμηλά όσο και τα υψηλά επίπεδα αιμοσφαιρίνης έχουν συνδεθεί με υψηλότερα ποσοστά προεκλαμψίας. Ο ελεύθερος σίδηρος στο αίμα αντιδρά με άλλα ασταθή μόρια που περιέχουν οξυγόνο για να προκαλέσει κυτταρική βλάβη στην επένδυση των αιμοφόρων αγγείων, η οποία είναι γνωστή ως ενδοθηλιακή βλάβη. Οι έγκυες ασθενείς με προεκλαμψία τείνουν να εμφανίζουν μεγαλύτερη ενδοθηλιακή βλάβη από τις έγκυες ασθενείς χωρίς προεκλαμψία. Όσες γυναίκες πάσχουν από προεκλαμψία έχουν συχνά υψηλότερα επίπεδα σιδήρου στο αίμα τους από τις έγκυες γυναίκες χωρίς προεκλαμψία. Δεν είναι σαφές εάν αυτά τα υψηλά επίπεδα αποτελούν μέρος της ανάπτυξης της προεκλαμψίας, είναι αποτέλεσμα της νόσου ή και τα δύο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η λήψη αρκετού σιδήρου στην εγκυμοσύνη είναι εξαιρετικά σημαντική για την πρόληψη της αναιμίας. Πρόσφατα έχει αποδειχθεί ότι η αναιμία αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης προεκλαμψίας.