Ψευδάργυρος: Ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό.

Ο ψευδάργυρος στη Διατροφή μας

Ο ψευδάργυρος είναι ένα από τα πιο σημαντικά ιχνοστοιχεία. Ψευδάργυρο χρειάζεται κάθε κύτταρο για την καλή λειτουργία, την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή του. Ο ψευδάργυρος είναι απαραίτητος για το ανοσοποιητικό σύστημα, για τη σύνθεση και αξιοποίηση των βιταμινών, των νευροδιαβιβαστών και για την καλή λειτουργία της όρασης, της γεύσης και της όσφρησης. Εμπλέκεται επίσης στην παραγωγή του υδροχλωρικού οξέος που υπάρχει στο στομάχι και στο σχηματισμό των προσταγλανδινών οι οποίες, εκτός των άλλων, ρυθμίζουν και την πίεση του αίµατος. Η παρουσία του ψευδαργύρου στην ινσουλίνη είναι αποφασιστικής σημασίας για το µεταβολισµό των σακχάρων.

Ο ψευδάργυρος έχει ακόμη άμεση σχέση µε το µεταβολισµό των νουκλεϊνικών  οξέων, που είναι τμήματα του DNA. Γι’ αυτό, η ανεπάρκεια ψευδαργύρου μπορεί να έχει συνέπειες όχι µόνο στην υγεία και στη ζωή τη δική µας, αλλά και των απογόνων µας. Είναι γνωστές οι τερατογενέσεις ζώων λόγω έλλειψης ψευδαργύρου στους «γονείς». Ο Ψευδάργυρος είναι απαραίτητος για την αναπαραγωγή τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Επίσης, ο ψευδάργυρος είναι απαραίτητος στον άνθρωπο για την αντιμετώπιση του στρες, από οποιαδήποτε αιτία και αν προέρχεται.

Ακριβώς αυτή η μεγάλη ποικιλία των δράσεων του ψευδαργύρου είναι η αιτία που η έλλειψη του προκαλεί ένα πλήθος συμπτωμάτων. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται, µε πολύ καλή τεκμηρίωση, γύρω στις τριάντα ψυχικές και σωματικές ανωμαλίες, όπως διανοητικές διαταραχές, φωτοφοβία, νευρική ανορεξία ή υπερβολική  όρεξη, δυσκολία στη δυνατότητα συγκέντρωσης, ανωμαλίες στη γεύση και στην όσφρηση, βαριάς μορφής ακµή, διάφορες δερματικές παθήσεις, έλκη, καθυστέρηση στην ανάπτυξη, σεξουαλική ανωριμότητα, ελαττωμένη αντίσταση στις μολύνσεις  κλπ.

Ο ψευδάργυρος βρίσκεται σε μεγάλες σχετικά ποσότητες στα θαλασσινά, στα εντόσθια, στο κρέας, στους σπόρους, στα δημητριακά ολικής αλέσεως, στο σιτάρι, τον αρακάς, την βρώμη, τα στρείδια, τα ψάρια, τους σπόρους κολοκύθας, τα αυγά, τα όσπρια, και τα φασόλια.

Οι συνιστώμενες ποσότητες πρόσληψης ποικίλουν ανάλογα με το φύλο και την ηλικία και έχουν ως εξής:

Νεογνά

0-6 μηνών: 2 mg/ημ 
7-12 μηνών: 3 mg/ημ

Παιδιά και Έφηβοι

1-3 ετών: 3 mg/ημ 
4-8 ετών: 5 mg/ημ 
9-13 ετών: 8 mg/ημ

Άνδρες

14 ετών και πάνω: 11 mg/ημ

Γυναίκες

14-18 ετών: 9 mg/ημ 

19 ετών και πάνω: 8 mg/ημ