Παπάγια

Πιστεύεται ότι η παπάγια προέρχεται από το νότιο Μεξικό. Σήμερα, καλλιεργείται σε όλες σχεδόν τις τροπικές περιοχές. Την μεγαλύτερη παραγωγή έχουν η Χαβάη, Ινδία κ. α.  καλλιεργούνται πάνω από 30 ποικιλίες.  Δεν υπάρχει μέρος το φυτού της παπάγιας που να μην χρησιμοποιείται.  Οι καρποί της περιέχουν πολλούς σπόρους.  Περιέχει την παπαΐνη , ένα ένζυμο που μπορεί να διαλύει τις σκληρές ίνες το κρέατος .

Η παπαΐνη στην Ανατολή χρησιμοποιείται και για την θεραπεία τραυμάτων  και τσιμπημάτων. Είναι πλούσια σε ασβέστιο , φώσφορο, σίδηρο, καροτίνη, θειαμίνη, τρυπτοφάνη. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι το εκχύλισμα από φύλλα παπάγιας έχει αντικαρκινικές ιδιότητες έναντι ευρέως φάσματος ειδών καρκίνου, όπως του καρκίνου του τραχήλου, του μαστού, του ήπατος, του πνεύμονα και του παγκρέατος.

Μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα στη θεραπεία προβλημάτων που αφορούν την πέψη. Είναι λιποδιαλυτική, ενώ θεραπεύει το βήχα και βοηθάει στο άσθμα, ακόμα συνίσταται σε προβλήματα θρομβώσεων των αγγείων. Η παπάγια τρώγεται κυρίως ωμή, ξεφλουδισμένη και συχνά καθαρισμένη από τα σπέρματα .Οι μαύροι σπόροι του φρούτου έχουν στυφή και πιπεράτη γεύση και μπορούν να αλεσθούν και να χρησιμοποιηθούν αντί για πιπέρι. Προστίθεται σε φρουτοσαλάτες, ενώ η ώριμη σάρκα της μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σάλτσες παγωτά, σε τάρτες, ζελέ, μαρμελάδες. Γίνεται χυμός, ενώ τη συναντάμε και σε αποξηραμένη μορφή. Το εκχύλισμα της χρησιμοποιείται ευρύτατα και στην κοσμετολογία.