Ο λιπώδης ιστός στη ρύθμιση του σωματικού βάρους

Ο λιπώδης ιστός αποτελείται από το φαιό και το λευκό λιπώδη ιστό. Αποτελείται από λιποκύτταρα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με ίνες κολλαγόνου. Ο λευκός λιπώδης ιστός στον ανθρώπινο οργανισμό, αποτελεί αποθήκη ενέργειας (τριγλυκεριδίων), λειτουργεί ως μονωτικό υλικό διατηρώντας τη θερμοκρασία του σώματος και προστατεύει τα όργανα. Κατά την οξείδωση του λευκού λιπώδη ιστού απελευθερώνεται θερμότητα όχι όμως σε μεγάλο βαθμό. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειας αυτού του ιστού μετατρέπεται σε ATP. Δεν περιέχει πολλούς νευρώνες ούτε αιμάτωνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έρευνες τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι στον λευκό λιπώδη ιστό παράγονται σημαντικές ουσίες και έτσι θεωρείται από πολλούς ενδοκρινές και εκκριτικό όργανο. Η λεπτίνη, η λιπονεκτίνη, κυτταροκίνες, η αγγειοτενσίνη Ι και η αδιψίνη είναι κάποιες από αυτές. Με αυτόν τον τρόπο επικοινωνεί συνεχώς με όλα τα μέρη του οργανισμού και παίρνει μέρος σε ενέργειες του μεταβολισμού.

Ο φαιός λιπώδης ιστός χαρακτηρίζεται από την μεγάλη περιεκτικότητα του σε μιτοχόνδρια και στα τρωκτικά και τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη είναι το μέρος οπού παράγεται θερμότητα και ρυθμίσει την θερμοκρασία αυτών των οργανισμών. Συγκεκριμένα, η αποσύζευξη του οξυγόνου καθώς και φωσφορυλίωση του ΑΤP σεADP είναι υπεύθυνες για την παραγωγή θερμότητας ή οποία δεν αποθηκεύεται. Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την διαδικασία έχει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα που παράγει νοραδρεναλίνη. Αυτή στη συνέχεια ενεργοποιεί τα φαιά λιποκύτταρα και την πρωτεΐνη αποσύζευξης 1 (UCP1).

Η πρωτεΐνη αυτή είναι αυτή που επιτρέπει την θερμογένεση. Αν υπάρξει πρόβλημα στην λειτουργία παρατηρείται υπερθερμία και παχυσαρκία. Στον ανθρώπινο οργανισμό το φαιό λίπος βρίσκεται κυρίως ψηλά στην πλάτη. Τα βρέφη παρουσιάζουν την μεγάλη συγκέντρωση σε φαιό λίπος το οποίο σταδιακά μειώνεται. Χαρακτηρίζεται από καλή αιμάτωση και αρκετή νεύρωση.

Στον ανθρωπινό οργανισμό το φαιό λίπος είναι περιορισμένο και λιγότερο ενεργό σε σχέση με αυτό των ζώων. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχουν και άλλοι θερμορυθμιστικοί μηχανισμοί στο ανθρώπινο σώμα. Στα ζώα η ποσότητα καθώς και το μέγεθος της δράσης αυτού του ιστού ελέγχετε από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι η αρκετά αυξημένη λήψη τροφής στα ποντίκια. Σε αυτή τη περίπτωση αυξάνεται η ποσότητα και η δραστικότητα των φαιών λιποκυττάρων και η περίσσια της προσλαμβανόμενης ενέργειας απελευθερώνεται και δεν οδηγείται στις αποθήκες ενέργειας του οργανισμού. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει στον ανθρώπινο οργανισμό αλλά αναζητούνται ουσίες που μπορούν να οδηγήσουν στην διαδικασία αύξησης του φαιού λίπους καθώς και στην διαδικασία έντονης θερμογένεσης.