Η μέθοδος της μεικτής σίτισης και τα πλεονεκτήματά της

Αν ο ασθενής δεν έχει καλή ανοχή της εντερικής σίτισης, έχει έντονη διάρροια, μη ελεγχόμενο έμετο, ειλεό, ή σοβαρή βλεννογονίτιδα που προκαλεί κίνδυνο αιμορραγίας κατά την τοποθέτηση καθετήρα σίτισης, ή δεν μπορεί να επιτευχθείη χορήγηση του επιθυμητού όγκου τροφής με την εντερική σίτιση τότε είναι απαραίτητη η χορήγηση συμπληρωματικής ή και ολικής παρεντερικής διατροφής.

Ασθενείς διασωληνωμένοι ή όχι, σε καταστολή ή με πλήρη συνείδηση με κακή ή καθόλου λειτουργία του ΓΕΣ.

Μικτή Εντερική Παρεντερική Διατροφή: Αν ο ασθενής πληρεί τα παραπάνω κριτήρια αλλά ανέχεται μη επαρκή ποσότητα εντερικής, χορηγείται μικτή σίτιση που καλύπτει συνολικά το 90-100% των αναγκών σε θερμίδες.

Στις περιπτώσεις που αυτό είναι εφικτό, και με σκοπό να προστατευτεί η ακεραιότητα του βλεννογόνου του πεπτικού και να αποφευχθεί η διάβρωση και η αιμορραγία, θα πρέπει να ακολουθείται ένα μεικτό σχήμα σίτισης με το 5 με 10% των απαιτούμενων θερμίδων να χορηγείται από την εντερική οδό και το υπόλοιπο παρεντερικά.

Η μεικτή σίτιση ξεκινάει μαζί με την  παρεντερική διατροφή χορηγείται συμπληρωματικά της εντερικής, όταν αυτή, μετά από 3ημερη χορήγηση, αδυνατεί να καλύψει τις θερμιδικές ανάγκες του ασθενούς, όπως αυτές έχουν καθορισθεί εκ των προτέρων.

Η παρεντερική διατροφή χορηγείται σε ποσότητα που καλύπτει το έλλειμμα και διακόπτεται σταδιακά, όσο αυξάνει η ποσότητα τροφής που προσλαμβάνει ο ασθενής εντερικά.

Τα πλεονεκτήματά της  μεικτής σίτισης

Εφόσον δεν δημιουργηθεί πρόβλημα, μπορεί να αυξάνεται βαθμιαία το ποσοστό των εντερικά χορηγούμενων θερμίδων μέχρις ότου η παρεντερική διατροφή μπορέσει να αντικατασταθεί με εντερική. Με τον τρόπο αυτό διατηρείται η ακεραιότητα των εντερικών λαχνών και αποφεύγεται το σύνδρομο ανεπάρκειας του εντέρου.